Komentarze: 3

1. Ylun pisze:

   2 marca 2016 o 00:33

   Brawo! Pierwsze pokolenie, które może usłyszeć o wyklętych w szkole

   Odpowiedz
   • xxxxx pisze:

     4 marca 2016 o 08:21

     Wykletych, czy przekltęch jak mówią rodziny ofiar tych „bohaterów”. Mały człowieczek wciska Wam to co chcecie usłyszeć a Wy ślepo za nim. Tak było w 17 roku, latach 30 no i teraz. Brawo Wy, brawo Ja.

     Odpowiedz
     • Jarek.K pisze:

       4 marca 2016 o 18:51

       Owszem są wśród nich (wyklętych) żołnierze, których działania miały znamiona „ludobójstwa”, np. Romuald Rajs ps. ”Bury’, który w Hajnówce i Bielsku Podlaskim dokonał brutalnych pacyfikacji podczas których zginęło ok. 80 mieszkańców. Działo się to dlatego, że jednym z podstawowych problemów, z jakimi szybko zetknęli się ”leśni”, były trudności aprowizacyjne. Wyklęci, by nie umrzeć z głodu, musieli dokonywać rekwizycji żywności, co prowadziło do napięć na linii z miejscową ludnością.
       W epoce PRL z Wyklętymi władza obeszła się okrutnie i niesprawiedliwie. Najpierw wyzywano ich od ”zaplutych karłów reakcji” oraz brutalnie tępiono – więziono i zabijano. Potem zatruwano im codzienne życie, np. poprzez utrudnianie i stopowanie kariery zawodowej. Po przełomie ’89 roku słusznie zaczęto tym ludziom przywracać należną im pamięć. Ale wajcha wychyliła się maksymalnie w drugą stronę: zaczęto budować mitologię Wyklętych.

       Nie jest moim celem kalanie pamięci o tych, którzy po II wojnie światowej zdecydowali się wystąpić przeciwko sowieckim porządkom w Polsce. Uważam, że szacunek należy się wszystkim, którzy zdecydowali się na opór. I to niezależnie od tego, czy był on zbrojny, czy projektowany jako konspiracja polityczna. Również takim ludziom, jak ”Bury”, bo – choć ma na rękach krew niewinnych – to jednak również walczył on o Polskę wolną od komunistycznej dominacji.

       Żołnierze Wyklęci – jeśli już ktoś upiera się przy stosowaniu tego terminu – są wielcy nie wtedy, gdy z cegiełek ich życiorysów próbujemy budować pomniki, które są odbiciem naszych fantazji o heroicznym życiu. Ich wielkość w pełni widzimy dopiero wtedy, gdy patrzymy na nich jak na ludzi z krwi i kości, którzy ślepym wyrokiem historii zostali wrzuceni w okoliczności, w których nikt z nas nie chciałby się znaleźć.
       Przedruk opracowania Roberta Jurszo

       Odpowiedz

Dodaj komentarz Anuluj pisanie odpowiedzi

Twój adres email nie zostanie opublikowany. Pola, których wypełnienie jest wymagane, są oznaczone symbolem *

Komentarz

Podpis *

Email *

Witryna internetowa